“INJUNCTIVE RELIEF”: IS IT AN EFFECTIVE WAY TO PROTECT TRADE MARKS ONLINE?

Özet

2004/48/EC sayili Avrupa Birligi Direktif’inin 11. Maddesinin ucuncu cumlesi fikri mulkiyet hakki sahiplerine, bu haklarini internet ortaminda etkili sekilde korumak icin internet servis saglayicilarina karsi ihtiyati tedbir talep hakki tanimistir. Sozkonusu bu hak ozellikle telif hakkinin internette korunmasi acisindan telif hakki sahipleri tarafindan cokca kullanilmistir. Oyle ki, Avrupa Birligi aday ulkelerinin mahkemeleri, telif hakki sahipleri tarafindan istenen farkli ihtiyati tedbir kararlarini konu eden davalarini bekletici mesele yaparak bir cok kez Avrupa Adalet Divani’nin yorumuna sunmustur. Ingiliz Cartier International AG & others v BSkyB & Others (2014) davasi ile de bu husus marka hakki bakimindan tartisilmaya baslanmistir. Marka hakki sahipleri haklarini koruma yontemi olarak, internet uzerinde marka hakki ihlalinde bulunan ucuncu kisilerin sorumlulugunu degil de ihtiyati tedbir karari aldirmayi tercih etmeye baslamislardir. Sozkonu ucuncu kisilerin belirlenmesinin, bunlara ulasilmasinin ve bu kisilere karsi ayri ayri davalar acilmasinin zorlugu dusunuldugunde, marka hakki sahiplerinin bu tercihleri cok da sasirtici olmamaktadir. Bunlarin yaninda, internet servis saglayicilarinin internet uzerindeki pozisyonlari ve onlarin altyapisal avantajlari gibi faktorler de etkili olmustur. Oyle ki, 2004/48/EC sayili AB Direktifi’nin bahsi gecen maddesinde taninan ihtiyati tedbir hakkinin temelinde yatan sebep de usul ekonomisidir. Internet servis saglayicilarinin altyapisal avantajlari ve bulunduklari konum onlari, kendileri hak ihlali yapan olmasalar bile, haklarin korunmasinda ve ihtiyati tedbir uygulanmasinda, en iyi pozisyonda bulundugunun kabulunu gerektirmistir. Bu hususlara dayanarak, bu makale ihtiyati tedbir kararlarinin marka haklarinin internet uzerinde korunmasinda etkili bir cozum olup olmadigini sorusuna cevap aramaktadir.