Geleneksel Diplomasiden Siber Diplomasiye Geçiş: Aktörler ve Süreçler
Anahtar Kelimeler:
Küreselleşme- Bilgi İletişim Teknolojileri- Siber Uzay- Siber Diplomasi- Aktörler- Yöntemler- AraçlarÖzet
Küreselleşme süreci ve bilgi iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler ile birlikte internet ve sosyal medyanın etkisi altına giren diplomasinin gerçekleştirilme ve sunulma biçiminde yapısal değişiklik yaşanmaktadır. Siber uzay diplomatik ilişkilerin daha etkin bir şekilde uygulanmasını kolaylaştırmak için geleneksel diplomatik faaliyetlerden farklı olarak dijital/siber araçlar sağlamakta ve dolayısıyla siber alanda yaşanan gelişmeler, diplomasi faaliyetlerini bu yola zorlamaktadır. Sonuç olarak siber alanda yaşanan gelişmeler ile birlikte ortaya çıkan siber diplomasi, diplomatik teamülleri, diplomasinin uygulanma biçimlerini, diplomasinin yöntemlerini ve araçlarını kökten değiştirmektedir. Bu makalede geleneksel diplomasiden siber diplomasiye diplomasinin aktörleri ve geçirdiği dönüşümler, geleneksel diplomasiden siber diplomasiye evrilme sürecinde diplomaside uygulanan yöntem ve araçlar irdelenecektir.
Referanslar
Adesina, O. S. (2017). Foreign policy in an era of digital diplomacy. Cogent Social Sciences, 3(1), 1297175.
Akyeşilmen, N. (2018). Disiplinlerarası bir yaklaşımla siber politika & siber güvenlik. Ankara: Orion Kitabevi.
Archer, C. (2014). International organizations. Routledge.
Arı, T. (2004). Uluslararası İlişkiler ve Dış Politika (5. Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları.
Berridge, G., & James, A. (2001). A Dictionary of Diplomacy. New York: Palgrave.
Brown, C., & Ainley, K. (2007). Uluslararası İlişkileri Anlamak. Arzu Oyacıoğlu (Çev.), İstanbul: Yayın Odası.
Craig, G. A. (1959). Germany and Japan: A Study in Totalitarian Diplomacy, 1933-1941.
Crean, J. (2015). War on the line: telephone diplomacy in the making and maintenance of the desert storm coalition. Diplomacy & Statecraft, 26(1), 124-138.
Çalış, Ş. H. (2006). Uluslararası Örgütler: Tanımların, Yaklaşımların ve Tarihin Alacakaranlığı. (Editörler: Şaban Çalış, Birol Akgün, Önder Kutlu). Uluslararası Örgütler ve Türkiye. Konya: Çizgi Kitabevi. 1-35.
Diplo Foundation. https://www.diplomacy.edu/
Egilsson, H. Þ. (2003). The Origins, Use and Development of Hot Line Diplomacy. Netherlands Institute of International Relations.
Ekşi, M. (2014). Kamu Diplomasisi ve Ak Parti Dönemi Türk Dış Politikası. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Heine, J. (2006). On the Manner of Practising the New Diplomacy, Re-Shaping Diplomacy, Working Paper No. 11, Waterloo, ON, Canada: The Centre for International Governance Innovation.
Heine, J. (2006). On the Manner of Practising the New Diplomacy, Re-Shaping Diplomacy, Working Paper No. 11, Waterloo, ON, Canada: The Centre for International Governance Innovation.
Henrikson, A. K. (2016). American Diplomacy. The SAGE Handbook of Diplomacy, 319-335.
Hocking, A. (2000). Governments, Non-governmental Organisations and the Re-calibration of Diplomacy. Global Society, 14(3), 361-376.
Hocking, B., & Melissen, J. (2015). Diplomacy in the digital age. The Hague: Clingendael Institute.
Ignatius, D. (2008). Amerika ve Dünya: Amerikan Dış Politikasının Geleceğine Dair Konuşmalar. Manolya Aşık (Çev.), İstanbul: Profil Yayıncılık.
İskit, T. (2018). Diplomasi, Diplomasi Tarihi, Teorisi, Kurumları ve Uygulaması (6. Baskı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Jaber, K. S. A. (2001). Language and diplomacy. Language and Diplomacy, Malta: Mediterranean Academy of Diplomatic Studies, 49-54.
Karns, M. P., & Mingst, K. A. (2013). International organizations and diplomacy. Erişim adresi: https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780199588862.013.0008.
Kaschuba, C. (1995). United colors of postmodernism: an analysis of contemporary promotional discourse (Doctoral dissertation).
Keens-Soper, M. (2001). Wicquefort. In Diplomatic theory from Machiavelli to Kissinger (pp. 88-105). Palgrave Macmillan, London.
KI-SUK, S. H. I. N. (1984). International Relations with Respect to the Coup d’Etat of 1884. Korea Journal, 24(12), 22-37.
Kissinger, H. (2004). Diplomacy (4. Baskı). İbrahim H. Kurt (Çev.), İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Kurbalija, J. (2021), Prehistory: Origins of diplomacy and early technologies, 'Diplomacy and Technology: A historical journey', Diplo Foundation.
Kurbalija, J., & Slavik, H. (Eds.). (2001). Language and diplomacy. Diplo Foundation.
Kurt, G. (2018). Dijital Diplomasi. Ankara: Akademisyen Kitabevi.
Lee, D. (2004). The growing influence of business in UK diplomacy. International Studies Perspectives, 5(1), 50-54.
Lee, D., & Hudson, D. (2004). The old and new significance of political economy in diplomacy. Review of International Studies, 30(3), 343-360.
Legacy.com, https://www.legacy.com/us/obituaries/telegram/name/edward-thornton-obituary?id=11621555
Lozev, K. & Murray, A. (2013). The Future of the Future. Erişim adresi: https://www.kmworld.com/Articles/Columns/The-Future-of-the-Future/The-digital-diplomacy-potential-89771.aspx.
Monnier, F. (1999). “L’ancien régime”, in Le Conseil d’État de l’an VIII à nos jors, (ed.Jean Massot), Adam Biro, Paris.
Nye, J. (2004). Soft Power The Means To Success in World Politics. ADB: Public Affairs.
Ordeix-Rigo, E., & Duarte, J. (2009). From public diplomacy to corporate diplomacy: Increasing corporation’s legitimacy and influence. American Behavioral Scientist, 53(4), 549-564.
Phillips, M. (1977). Francesco Guicciardini: the historian's craft. Manchester University Press.
Ritto, L. (2014). Diplomacy and its practice vs digital diplomacy. Diplomat magazine.
Ritto, L. (2014). Diplomacy and its practice vs digital diplomacy. Diplomat magazine.
Rose, A. K. (2007). The foreign service and foreign trade: embassies as export promotion. World Economy, 30(1), 22-38.
Roskin, M. G. & Berry, N. O. (2012). Uluslararası İlişkiler: Uİ’nin Yeni Dünyası. Özlem Şimşek (Çev.), Ankara: Liberte Yayınları.
Shirky, C. (2008). Hedef Örgüt İnternet Gruplarının Gücü. Pınar Şiraz (Çev.), İstanbul: Optimist Yayın Dağıtım.
Speech Acts, First published Tue Jul 3, 2007; substantive revision Thu Sep 24, 2020. https://plato.stanford.edu/entries/speech-acts/#SpeActCon, [Erişim: 8 Mayıs 2022].
Steger, U. (2003). Corporate diplomacy: The strategy for a volatile, fragmented business environment. John Wiley & Sons.
Storey, G. (1951). Reuters’s Century 1851-1951. Londra: Max Parrish.
Strange, S. (1992). States, firms and diplomacy. International Affairs, 68(1), 1-15.
Thompson, J. B. (1995). The media and modernity: A social theory of the media. Stanford University Press.
TRT Haber. https://www.trthaber.com/haber/gundem/cumhurbaskani-erdogandan-basdonduren-telefon-diplomasisi-542136.html, [Erişim: 1 Ekim 2021].
Tuncer, H. (2005). Eski ve Yeni Diplomasi (4. Baskı), Ankara: Ümit Yayıncılık.
Tuncer, H. (2006). Küresel Diplomasi (1. Baskı), Ankara: Ümit Yayıncılık.
Watson, A. (1982). Diplomacy: The Dialogue Between States, Routledge, London and New York.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Siber Politikalar Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License ile lisanslanmıtır.
